Çoğu insan hapishaneleri, suçluların hapsedildiği ve bir suçun cezasını çekerken özgürlüklerinden mahrum bırakıldığı tesislerden başka bir şey olarak düşünmeyebilir. Bu doğru olsa da, hapis kavramı aynı zamanda mahkumları rehabilite etmeyi amaçlamaktadır.

Hapis yoluyla rehabilitasyonun temel fikri, hapse girmiş bir kişinin serbest kaldıktan sonra bir daha asla hapse girmek istemeyeceğidir. Bir mahkumun hapisteyken yaşadıklarının o kadar kalıcı bir etki bırakması umulur ki, eski bir mahkum ikinci kez hapse girmemek için ne gerekiyorsa yapacaktır.

Ne yazık ki, araştırmalar sürekli olarak cezaevinde geçirilen sürenin çoğu mahkumu başarılı bir şekilde rehabilite etmediğini ve suçluların çoğunun neredeyse hemen suç hayatına geri döndüğünü göstermiştir. Birçok kişi, mahkumların çoğunun aslında diğer mahkumlarla birlikte kilitli kaldıkları süre boyunca suç işlemenin yeni ve daha iyi yollarını öğreneceklerini savunuyor. Ayrıca bağlantılar kurabilir ve daha derin bir şekildesuç dünyasına karışmış.

Mahkumlara daha iyi rehabilite edici hizmetler sunmak amacıyla birçok cezaevi, mahkumların ruhsal bozuklukları ve psikolojik sorunlarıyla başa çıkmalarına yardımcı olmak için psikiyatristler sağlamaya başlamıştır. Cezaevleri ayrıca mahkumların okumayı ve kendilerini eğitmeyi öğrenebilecekleri sınıf ortamları da sunmaktadır. Bu yöntemlerin mahkumlar üzerinde olumlu bir etkisi olduğu kanıtlanmıştır ve birçok mahkumun geçmişte yaşadığı sorunların üstesinden gelmesine yardımcı olmuştur.Bu programlara devam eden mahkumların tahliye edildikten sonra başarılı olma ve yasalara uyan vatandaşlar haline gelme şansları artmaktadır.

Mahkumların rehabilitasyonu son derece zor bir süreçtir. Mahkumlar halktan ayrı tutulur ve suçun bir yaşam biçimi olduğu insanlarla birlikte bir toplumda yaşamak zorunda bırakılırlar. Birçoğu için parmaklıklar ardında geçirilen zaman onları daha da suça itecektir, ancak diğerleri için hapishane hayatının dehşeti ve orada öğrendikleri dersler onları tekrar suç işlemekten caydırmak için yeterlidir.gelecek.