بیشتر مردم ممکن است زندان را چیزی جز امکاناتی بدانند که در آن مجرمان در حین گذراندن مجازات به دلیل جرمی در زندان هستند و از آزادی های خود محروم می شوند. در حالی که این درست است، مفهوم حبس نیز برای بازپروری زندانیان در نظر گرفته شده است.

ایده اساسی بازپروری از طریق حبس این است که فردی که در زندان بوده است هرگز نمی خواهد پس از بازگشت به زندان بازگردانده شود. آزاد شده است. امید است که تجربیات یک زندانی در حبس چنان تأثیر ماندگاری بر جای بگذارد که یک زندانی سابق هر کاری که لازم است انجام دهد تا از دوره دوم دوری خود جلوگیری کند. اکثر زندانیان را با موفقیت بازپروری می کنند و اکثر مجرمان تقریباً بلافاصله به زندگی جنایتکارانه باز می گردند. بسیاری استدلال می کنند که اکثر زندانیان در حالی که در کنار هم نوعان خود محبوس هستند، در واقع راه های جدید و بهتری برای ارتکاب جنایت یاد خواهند گرفت. آنها همچنین می توانند ارتباط برقرار کنند و عمیق تر در دنیای جنایت درگیر شوند.

در تلاش برای ارائه خدمات توانبخشی بهتر به زندانیان، بسیاری از زندان ها شروع به ارائه روانپزشکان برای کمک به رسیدگی به اختلالات روانی و مسائل روانی زندانیان کرده اند. . زندان ها همچنین محیط های کلاسی را ارائه می دهند که در آن زندانیان می توانند خواندن و آموزش خود را بیاموزند. ثابت شده است که این روش ها بر روی زندانیان وبه بسیاری کمک کرده اند تا بر پیشینه ای با تحصیلات کم یا بدون تحصیل غلبه کنند. پس از آزادی، به زندانیانی که به این برنامه ها پایبند بوده اند، فرصت بهتری برای موفقیت و تبدیل شدن به شهروندانی مطیع قانون داده می شود.

بازپروری زندانیان فرآیند بسیار دشواری است. زندانیان از عموم مردم جدا می شوند و مجبور می شوند در جامعه ای با افرادی زندگی کنند که جرم و جنایت برای آنها یک شیوه زندگی است. برای بسیاری، زمانی که پشت میله های زندان سپری می شود، آنها را به سمت زندگی جنایتکارانه سوق می دهد، اما برای برخی دیگر، وحشت های زندگی در زندان و درس هایی که در آنجا می آموزند کافی است تا آنها را از ارتکاب دوباره جنایات در آینده باز دارد.