طبق کمیته مشاوره ملی استانداردها و اهداف عدالت کیفری، شش نوع مجزا از تروریسم وجود دارد . همه آنها دارای ویژگی های مشترک هستند، اعمال خشونت آمیز که باعث تخریب اموال، ایجاد ترس و تلاش برای آسیب رساندن به زندگی غیرنظامیان می شود.

1. بی نظمی مدنی - نوعی اعتراض گاهی خشونت آمیز است که توسط گروهی از افراد برگزار می شود، معمولاً در مخالفت با یک سیاست یا اقدام سیاسی. آنها قصد دارند به یک گروه سیاسی پیام دهند که «مردم» ناراضی هستند و خواستار تغییر هستند. هدف از اعتراضات غیرخشونت آمیز است، اما گاهی اوقات به شورش های بزرگی منجر می شود که در آن اموال خصوصی تخریب می شود و غیرنظامیان مجروح یا کشته می شوند.

2. تروریسم سیاسی - توسط یک جناح سیاسی برای ارعاب جناح دیگر استفاده می شود. اگرچه رهبران دولت کسانی هستند که قصد دریافت پیام نهایی را دارند، اما این شهروندان هستند که هدف حملات خشونت آمیز قرار می گیرند.

3. تروریسم غیرسیاسی - یک عمل تروریستی است که توسط یک گروه برای هر هدف دیگری انجام می شود که اغلب ماهیت مذهبی دارد. هدف مورد نظر چیزی غیر از یک هدف سیاسی است، اما تاکتیک های موجود یکسان است.

4. شبه تروریسم - یک عمل خشونت آمیز است که از همان روش هایی که تروریست ها استفاده می کنند استفاده می کند، اما عوامل محرک یکسانی ندارد. مواردی از این دست معمولاً شامل یک جنایتکار مسلح است که در تلاش استفرار از مجریان قانون با استفاده از غیرنظامیان به عنوان گروگان برای کمک به فرار. قانون شکن به شیوه ای مشابه تروریست عمل می کند، اما تروریسم هدف نیست.

5. تروریسم سیاسی محدود - اعمال معمولاً فقط یکبار توطئه برای بیان یک بیانیه سیاسی یا ایدئولوژیک هستند. هدف سرنگونی حکومت نیست، بلکه اعتراض به یک سیاست یا اقدام حکومتی است.

6. تروریسم دولتی - هر اقدام خشونت آمیزی را که توسط یک دولت موجود برای دستیابی به یک هدف خاص آغاز می شود، تعریف می کند. اغلب این هدف شامل درگیری با کشوری دیگر است.

هر نوع تروریسم از روش‌های متفاوت خشونت برای رساندن پیام خود استفاده می‌کند. آنها می توانند هر چیزی باشند، از سلاح های تهاجمی یا مواد منفجره گرفته تا مواد شیمیایی سمی که در هوا منتشر می شوند. این حملات ممکن است در هر زمان یا مکانی رخ دهند، که آنها را به روشی بسیار مؤثر برای القای وحشت و عدم اطمینان به عموم مردم تبدیل می کند.