جرمی بنتام فیلسوف و نویسنده‌ای بود که به شدت به نظام سیاسی سودگرایی اعتقاد داشت: این ایده که بهترین قوانین برای جامعه آنهایی هستند که بیشترین سود را از مردم می‌برند. او احساس می‌کرد که هر اقدامی که هر شخصی انجام می‌دهد باید بر اساس این که چگونه به عموم مردم کمک کرده یا به آنها آسیب می‌رساند قضاوت شود.

بنتام به خاطر موفقیت‌های بسیاری در طول زندگی‌اش شناخته شده است. او مجموعه وسیعی از نوشته‌ها را تولید کرد که بر نظریه‌های فایده‌گرا تأثیر گذاشت و از آن حمایت کرد، یکی از بنیان‌گذاران نشریه مهم وستمینستر ریویو بود، به تأسیس دانشگاه لندن کمک کرد و نوع منحصر به فردی از زندان را ابداع کرد که به نام زندان شناخته می‌شود. Panopticon.

بنتام معتقد بود که هر فرد یا گروهی که اعمالی را انجام دهد که برای جامعه زیان آور است باید با زندان مجازات شود. او روی ایده‌ای برای زندان کار کرد که در آن نگهبانان می‌توانند هر زندانی را در هر زمان بدون اطلاع زندانی تحت نظر بگیرند. تئوری او این بود که اگر کسانی که در زندان هستند احساس کنند که تحت نظارت دائمی هستند، رفتار مطیع‌تری خواهند داشت. از آنجایی که زندانیان هرگز مطمئن نخواهند شد که نگهبانان مسلح در هر لحظه آنها را زیر نظر داشته باشند، آنها مجبور می شوند از ترس انتقام به زندانیان نمونه تبدیل شوند.

زندانی که بنتام در ذهن داشت هرگز ساخته نشد، اما بسیاری از آنها معماران احساس کردند که این یک مفهوم طراحی ارزشمند و سودمند است. نه تنهاچیدمان این مرکز به نگه داشتن زندانیان در صف کمک می کند، اما همچنین به گونه ای طراحی شده بود که به نگهبان کمتری نیاز داشته باشد که باعث صرفه جویی در هزینه می شود. در طول سال‌ها، زندان‌های زیادی وجود داشته‌اند که از طرح‌هایی بر اساس مفاهیم بنتام استفاده می‌کردند، اما او همیشه از اینکه مدل واقعی زندان او هرگز ساخته نشد، کاملاً ناامید بود.

وقتی بنتام در سال 1832 درگذشت، بدنش را حفظ کردند و در یک کابینت با طراحی سفارشی که او آن را «آیکون خودکار» نامید، نمایش داده شد. بسیاری او را تا به امروز "پدر سودمندی" می دانند.