S.S. Cap Arcona یک کشتی تفریحی آلمانی در قرن بیستم بود. در طول جنگ جهانی دوم، این کشتی به عنوان یک کشتی نیروی دریایی ثبت نام شد، اگرچه از آن به عنوان پشتوانه و صحنه برای فیلم غرق شدن R.M.S گوبلز استفاده شد. تایتانیک در سال 1943. گوبلز به عنوان وزیر تبلیغات، سعی کرد از این فیلم برای تمسخر حرص و طمع و تجملات بریتانیایی و آمریکایی استفاده کند، اما در نهایت فیلم را در آلمان پس از اتمام آن ممنوع کرد، زیرا در عوض نشان داد که دولت آلمان مانند کشتی در حال غرق شدن در حال شکست است. با این حال، Cap Arcona به سرنوشتی حتی وحشتناک تر از داستانی که او ساخته بود ادامه خواهد داد.

در اوایل آوریل 1945، امید در اردوگاه های کار اجباری نازی ها شروع به رشد کرد. شایعاتی وجود داشت مبنی بر اینکه آدولف هیتلر جان خود را از دست داده است و با نیروهای متفقین در بیشتر قلمروهای محور، زندانیان اردوگاه کار اجباری جرأت کردند فکر کنند که شاید ناجی آنها تقریباً در دست است.

در اواخر آوریل، زندانیان از سه اردوگاه کار اجباری Neuengamme، Mittelbau-Dora و Stutthof به سواحل بالتیک آلمان راهپیمایی کردند. در حالی که این مجموعه مجموعه ای از بسیاری از «دشمنان رایش سوم» بود، اکثریت زندانیان یهودی و اسرای جنگی روسی بودند. 10000 زندانی در سه کشتی Cap Arcona، Thielbeck و Athen سوار شدند. نزدیک به 5000 نفر از این زندانیان تنها در Cap Arcona بودند.

علیرغم اینکه تسلیم آلمان قریب الوقوع بود، RAF بریتانیاهنوز ماموریت هایی برای انجام دادن داشت. در 3 مه، چهار اسکادران مأمور شدند تا ذخایر کشتی را در بندر لوبک، جایی که سه کشتی پهلو گرفته بودند، نابود کنند. در ساعت 2:30 بعد از ظهر، RAF به سمت شناورها شلیک کرد و همه آنها را غرق کرد. اگر این به اندازه کافی بد نبود، سربازان آلمانی هر یک از اسیران را که به ساحل بازمی‌گشتند، با شلیک گلوله می‌کشیدند. حدود 7500 زندانی در اثر این حادثه جان باختند. تنها 350 نفر از بمباران و غرق شدن Cap Arcona جان سالم به در بردند. گمان می رود که نازی ها قصد داشتند کشتی ها را با اسرای داخل کشتی غرق کنند، اما از عملیات معمول جنگی به نفع خود استفاده کردند. به دلیل شادی متفقین پس از پیروزی و فریاد صلح و اصلاحات در اروپا پس از جنگ شناخته شده است. بسیاری از مورخان و فعالان دور هم جمع شده اند تا جزئیات این حادثه را برای احترام به قربانیان آن جمع آوری کنند تا قبل از اینکه بریتانیا اسناد مربوط به این حادثه را در سال 2045 از طبقه بندی خارج کند، این کار انجام شود. چندین بنای تاریخی در آلمان برای گرامیداشت کسانی که به ناحق کشته شده اند ساخته شده است. از جمله در لوبک و ساحلی در پلزرهاکن، جایی که بسیاری از اجساد قربانیان شسته شده و دفن شدند. 7>