कारागारहरू कानून तोड्ने मानिसहरूलाई राख्न र तिनीहरूलाई स्वतन्त्र समाजबाट हटाउन डिजाइन गरिएको हो। कैदीहरूलाई एक निश्चित अवधिको लागि बन्द गरिएको छ र तिनीहरूको कारावासको समयमा धेरै सीमित स्वतन्त्रताहरू छन्। प्रत्येक कारागारले एउटै आधारभूत उद्देश्य पूरा गर्दा, त्यहाँ धेरै प्रकारका जेलहरू छन्।

किशोर

१८ वर्षभन्दा कम उमेरका व्यक्तिलाई किशोर मानिन्छ। कानुनी उमेर नपुगेको जो कोही पनि वयस्कहरूसँग सामान्य जेलमा बन्द हुँदैन। बरु उनीहरूलाई विशेष रूपमा किशोरहरूका लागि डिजाइन गरिएको सुविधामा राखिन्छ।

न्यूनतम, मध्यम र उच्च सुरक्षा

न्यूनतम सुरक्षा जेलहरू सामान्यतया हुन्छन्। ह्वाइट कलर अपराधीहरूका लागि आरक्षित जसले घोटाला वा धोखाधडी जस्ता कार्यहरू गरेका छन्। यद्यपि यी गम्भीर अपराधहरू हुन्, तिनीहरू अहिंसात्मक प्रकृतिका हुन्छन् र त्यसैले अपराधीहरूलाई हिंसाको लागि जोखिम मानिने छैन। यी अपराधीहरूलाई छात्रावास-प्रकारको बस्ने वातावरण, कम गार्डहरू, र थप व्यक्तिगत स्वतन्त्रताहरू प्रदान गर्ने सुविधाहरूमा पठाइन्छ।

मध्यम सुरक्षा कारागारहरू अधिकांश अपराधीहरूलाई राख्न प्रयोग गरिने मानक सुविधाहरू हुन्। तिनीहरूले पिंजरा-शैलीको आवास, सशस्त्र गार्डहरू, र न्यूनतम सुरक्षा भन्दा धेरै रेजिमेन्ट गरिएको दैनिक दिनचर्या देखाउँछन्।

उच्च सुरक्षा जेलहरू सबैभन्दा हिंसात्मक र खतरनाक अपराधीहरूका लागि आरक्षित छन्। यी जेलहरूमा न्यूनतम र मध्यम सुरक्षा दुवै भन्दा धेरै गार्डहरू समावेश छन्, र धेरैसानो स्वतन्त्रता। यस्तो जेलमा सीमित प्रत्येक व्यक्तिलाई उच्च जोखिमको व्यक्ति मानिन्छ।

मनोरोग

मानसिक रूपमा अयोग्य मानिने कानुन उल्लंघन गर्नेहरूलाई मनोचिकित्सकमा पठाइन्छ। जेलहरू जुन अस्पतालहरूसँग मिल्दोजुल्दो डिजाइन गरिएका छन्। त्यहाँ पुगेपछि, कैदीहरू, वा बिरामीहरूले उनीहरूको मानसिक विकारहरूको लागि मनोचिकित्सक सहायता प्राप्त गर्छन्। पुनर्स्थापनाका विधिहरू पछ्याउने कुनै पनि जेलमा जस्तै, मनोचिकित्सक कारागारहरूले मानिसहरूलाई सजायको माध्यमको रूपमा सीमित राख्नुको सट्टा उनीहरूलाई मद्दत गर्ने उद्देश्य राखेका छन्।

सैन्य

सेनाको प्रत्येक शाखाको आफ्नै जेल सुविधाहरू छन् जुन विशेष गरी सेनाका कर्मचारीहरूका लागि प्रयोग गरिन्छ जसले राष्ट्रिय सुरक्षालाई असर गर्ने कानून तोडेका छन्, वा युद्धका कैदीहरूलाई घर बनाउँछन्। यी कैदीहरूलाई गरिने व्यवहार हालका दिनहरूमा धेरै बहसको विषय भएको छ, र शत्रु लडाकुहरूका लागि यातनाको परिभाषा विवादास्पद र प्रायः चर्चाको विषय बनेको छ।

संघीय बनाम राज्य

संघीय कारागारहरू संघीय कारागार ब्यूरो (BOP), न्याय विभागको सहायक संस्थाको अधिकार क्षेत्र अन्तर्गत छन्। यदि कैदीले गरेको अपराध संघीय हो भने, तिनीहरू सम्भवतः संघीय जेलमा समाप्त हुनेछन्। अपवाद हिंसात्मक अपराधहरू हुन्, जुन प्राय: राज्य जेलहरूद्वारा व्यवहार गरिन्छ। संघीय कारागार प्रणाली 1891 को तीन जेल ऐन बाट सुरु भएको थियो। कानूनले लेभेनवर्थ, कन्सास, मा पहिलो तीन संघीय जेलहरू सिर्जना गर्यो।एटलान्टा, जर्जिया, र McNeil द्वीप, वाशिंगटन। संघीय कारागारभन्दा राज्यका कारागारहरू धेरै छन्। अमेरिकामा कैद सजायको मानक रूप बनेपछि, राज्यहरूले आफ्नै समान तर अद्वितीय जेल प्रणालीहरू सिर्जना गर्न थाले। प्रत्येक राज्यले यसको सुधारात्मक प्रणालीले कसरी काम गर्ने भनेर निर्धारण गर्दछ।

राज्य र संघीय जेल बीचको अपराध बाहेक मुख्य भिन्नता भनेको सजायको समयावधि हो। संघीय जेलहरूले प्यारोललाई निषेध गर्दछ, त्यसैले सेवाको समय राज्य जेलमा सेवा गरिएको औसत समय भन्दा उल्लेखनीय रूपमा बढी हुन्छ।

जेल बनाम जेल

जेल स्थानीय रूपमा- सञ्चालित, छोटो अवधिको सुविधा जहाँ जेल राज्य वा संघीय रूपमा संचालित, दीर्घकालीन सुविधा हो। जेलहरू मुख्यतया मुद्दा वा सजायको पर्खाइमा रहेका कैदीहरूलाई थुनामा राख्न प्रयोग गरिन्छ। उनीहरूले एक वर्षभन्दा कम सजाय पाएका कैदीहरूलाई पनि राख्न सक्छन्। यो राज्य अनुसार फरक हुनेछ। कारागारहरू सजाय पछि प्रयोग हुने दीर्घकालीन सुविधाहरू हुन्, जहाँ अपराधी र कैदीहरूलाई एक वर्षभन्दा बढी समयसम्म राखिन्छ। यी सजाय दिशानिर्देशहरू राज्य अनुसार फरक हुन सक्छ। छ राज्यमा जेल र कारागारहरूको एकीकृत सुधार प्रणाली छ।