Piratado dum la meza ĝis malfrua 17-a jarcento ofte estas referita kiel la "Ora Epoko de Piratado". Tiu Aĝo ampleksis tri rimarkindajn eksplodojn de piratagado, dum kiuj piratado prosperis kaj dominis la marojn. La tria eksplodo de la Ora Epoko okazis post kiam la eŭropaj nacioj subskribis packontraktojn finantajn la Militojn de Hispana Sinsekvo. Tiu paco lasis milojn da maristoj kaj korsaroj sen laboro, faciligante ilian turnon al piratado. Unu el la plej famaj kaj fifamaj piratoj registritaj venis de la tria fazo de la Ora Epoko de piratado. Lia komuna nomo estis Edward Teach (aŭ Thatch) ; tamen plej multaj konas lin kiel Nigrabarbo .

Historiistoj taksas, ke Edward Teach naskiĝis ĉirkaŭ 1680 en Britio. Lia frua vivo estas plejparte nekonata ĉar lia naskiĝnomo restas obskurita en la historia rekordo. Piratoj kaj eksterleĝuloj tendencis operacii sub falsitaj nomoj por protekti siajn familiojn kontraŭ makulita reputacio. Edward Teach denove aperas en 1702 kiel brita korsaro el Jamajko dum la Milito de Reĝino Anna. Korsaro estis esence laŭleĝa piratado; korsaroj havis permeson de Britio preni francajn kaj hispanajn ŝipojn kaj konservi procenton de kion ili trovis. Post kiam la milito finiĝis en 1713, Teach trovis sin sen laboro kaj aliĝis al la piratskipo de Benjamin Hornigold en New Providence kaj komencis sian fifaman karieron.

Nova Providenco estis aproprieta kolonio, signifante ke ĝi ne estis rekte sub la kontrolo de la reĝo, permesante al la piratoj ĝui la rumon kaj virinojn en ĝiaj akvorandaj tavernoj sen konsidero por la leĝo. Kiel aliaj piratoj, ili sekvis migrantan rutinon. En la printempo ili irus norden en siaj manoveblaj ŝalupoj kaj ĉikanus komercajn ŝipojn, ŝarĝitajn per kakao, ŝnurligno, sukero kaj rumo laŭ la Delavaro-Kaboj aŭ la pli malalta Chesapeake. En la aŭtuno, ili velis reen suden al la insuloj. Hornigold kaj Teach estis viditaj en oktobro 1717 de la Delavaro-Kaboj; la sekvan monaton ili kaptis ŝipon proksime de Sankta Vincento en Karibio. Post la batalo, Teach postulis la ŝipon kaj renomis ŝin La Venĝo de Reĝino Anne . Ŝi iĝis la flagŝipo de Teach por lia fifama piratfloto kaj li iĝis sovaĝa sukceso, prenante proksimume 25 premiojn.

En 1718, Teach movis sian operacion al Charleston kaj daŭrigis bloki ĝian havenon. Li teruradis kaj prirabis iujn ajn ŝipojn, kiuj alvenis tie. Teach movis sian piratfloton direkte al Norda Karolino kiam li aŭdis pri la ebleco de pardono kaj la ebleco eviti la cluĉes de la britaj militviroj senditaj por nuligi la piratproblemon de Britio. Tie li provokis la koleregon de la Pensilvania Guberniestro Alexander Spotswood, kiu senkompate esplordemandis unu el la iamaj furieroj de Teach kaj akiris la esencajn informojn pri la restadejo de Teach. La Guberniestro sendis LeŭtenantonMaynard kun pluraj nebone armitaj ŝipoj por kapti Teach, rezultigante batalon kiu finiĝus en lia morto. Multe da konfuzo ĉirkaŭis la raportojn pri ĉi tiu lasta batalo ĉe Ocracoke, sed la propra konto de Maynard rivelas ke necesis 5 pafvundoj kaj 20 tranĉoj por finfine mortigi Blackbeard. Maynard asertas ke Blackbeard "Ĉe nia unua Saluto, li trinkis Damnation al mi kaj miaj Viroj, kiujn li stil'd Cowardly Puppies, dirante, Li nek donus nek prenus Kvaron".

Nigrabarbo, laŭdire timigas siajn kontraŭulojn nur rigardante ilin. Por aldoni al la intrigo kaj timo, Blackbeard estis disvastigita por esti teksinta pulvo-laĉitajn meĉojn en sian barbon kaj lumigis ilin kiam li iris en batalon. La priskribo de ĉi tiu aspekto de "demono el infero" estas parte konfirmita de ĉeestintoj de la tempo, superas ĉion, kion Holivudo povis elpensi: "... nia Heroo, kapitano Teach, supozis la Konoman de Nigra-barbo, de tiu granda Kvanto de Haro, kiu, kiel terura Meteoro, kovris lian tutan Vizaĝon.... Ĉi tiu Barbo estis nigra, kiun li lasis kreski de ekstravaganca Longo... li kutimis tordi ĝin per Rubandoj, en malgrandaj Vostoj... kaj turni ilin ĉirkaŭ siaj Oreloj: En la Tempo. de Ago, li portis Slingon super siaj Ŝultroj, kun tri Brace of Pistols, pendantaj en Holsters kiel Bandaliers; kaj metis lumigitajn Alumetojn sub lian Ĉapelon, kiuj aperante ĉiuflanke de lia Vizaĝo, liaj Okuloj nature aspektis ferocaj kajsovaĝa, faris lin entute tia Figuro, ke Imago ne povas formi Ideon de Furiozo, el Infero, por aspekti pli terura”. Ĉi tio kombinita kun lia bone armita flagŝipo frapus timon en la koron de iu viro. Tamen, multaj raportoj malfaciligas ĉi tiun faman bildon de sangavida pirato; en unu konto, Teach vokis delegacion de siaj kaptitoj en sian propran kabanon sur la La Venĝo de Reĝino Anne . Trankvile, li klarigis, ke ili estis deprenitaj de la ŝipo por ke la piratoj povu okazigi "ĝeneralan konsilion" por decidi pri sia venonta movo.

Tiu speco de konduto, krom provoki sentojn de timo kaj teruro inter la ŝipaj ŝipoj kiujn li renkontis, estis rigardata kiel danĝera trans Atlantiko. "Ne nur la piratoj prenis posedaĵon," diras Lindley Butler; "ili estis ofendo al la hierarkia, klas-bazita socia strukturo en Britio. Mi pensas, ke tio bruligis ilin reen en Anglio tiel multe kiel la posedaĵo." Piratoj elektis sian kapitanon, kvaronestron kaj aliajn ŝipoficirojn; faris "ĝeneralajn konsultojn" pri itinero kaj strategio en kiuj ĉiuj membroj de la skipo voĉdonis, kaj ellaboris justan dividadon de premioj. Ĉi tiu piratkodo estis skribita en artikoloj kiujn ĉiu ŝipano subskribis aliĝante al la firmao. Krome, kelkaj piratŝipoj, eble inkluzive de Teach's, inkludis nigrajn virojn kiel membroj de la firmao. Piratŝipoj, male al la Reĝa Mararmeo, aŭ ajna aliaregistaro dum la deksepa jarcento funkciis kiel demokratioj. Tiu ĉi perversaĵo de la klas-bazita, rigida socia ordo de Britio tiutempe igis la dominadon de piratado danĝera minaco.

Kvankam la heredaĵo de Blackbeard estis fiksita en literaturo kaj filmaj reproduktaĵoj de lia legendo kiel sangavida pirato, multaj historiaj rakontoj malfaciligas ĉi tiun vidon. Fakte, Edward Teach kiel Nigrabarbo estis komplika persono de profundo.