Rugadh LaLaurie mu 1775 an dèidh dhan teaghlach aice gluasad à Èirinn gu New Orleans. Phòs i ann an 1800 ri oifigear Spàinnteach agus ann an 1804 chaidh iad dhan Spàinn. Rug LaLaurie nighean, Marie, air an t-slighe. Bhàsaich an duine aice mus do ràinig iad Madrid.

An dèidh siubhal air ais a New Orleans, phòs LaLaurie bancair agus bha ceathrar chloinne eile aca. Bhàsaich an dàrna duine aice ochd bliadhna an dèidh dhaibh pòsadh. Mu dheireadh, phòs i an dotair Leonard LaLaurie ann an 1825 agus ghluais i chun aitreabh mhì-chliùiteach aice.

Bha LaLaurie air leth an-iochdmhor ri a tràillean. Bha fathann ann gun robh tràill òg, Lia, air tuiteam às an taigh mòr às deidh dha LaLaurie a ghoirteachadh fhad ‘s a bha i a’ bruiseadh a falt. Thuirt fathann eile gun robh i tric a' ceangal a còcaire ris an stòbha.

An dèidh teine ​​sa chidsin aice ann an 1834, fhuair na poilis a-mach gun robh an còcaire aice ceangailte ris an stòbha agus gun robh iad air feuchainn ri i fhèin a mharbhadh a chionn 's gun robh fios aice gun robh i bhi air a pheanasachadh. Bha eagal oirre gun cuireadh a peanas i anns an lobhta, seòmar air an robh eagal air a tràillean uile. Rannsaich na poileis an lobhta aice agus lorg iad buidheann de thràillean millte, buill-bodhaig air an sìneadh, crochte bho an amhaich.

Thug sluagh de mhuinntir a’ bhaile ionnsaigh air aitreabh LaLaurie. Chaidh i à sealladh goirid às deidh sin agus ann an 1836, chaidh an taigh mòr aice a thrèigsinn. Tha a bàsneo-shoilleir.