Ganed LaLaurie tua 1775 ar ôl i'w theulu symud o Iwerddon i New Orleans. Priododd yn 1800 â swyddog Sbaeneg ac yn 1804 aethant i Sbaen. Rhoddodd LaLaurie enedigaeth i ferch, Marie, ar y ffordd. Bu farw ei gŵr cyn iddynt gyrraedd Madrid.

Ar ôl teithio yn ôl i New Orleans, priododd LaLaurie bancwr a bu iddynt bedwar o blant eraill. Bu farw ei hail ŵr wyth mlynedd ar ôl iddynt briodi. Yn olaf, priododd y meddyg Leonard LaLaurie ym 1825 a symudodd i'w phlasty drwgenwog.

Roedd LaLaurie yn hynod o greulon tuag at ei chaethweision. Roedd sïon bod caethwas ifanc, Lia, wedi disgyn o’r plas ar ôl brifo LaLaurie wrth frwsio ei gwallt. Honnodd si arall ei bod yn aml yn cadwyno ei chogydd i'r stôf.

Ar ôl tân yn ei chegin ym 1834, canfu'r heddlu fod ei chogyddes wedi'i chadwyni wrth y stôf a'i bod wedi ceisio lladd ei hun oherwydd ei bod yn gwybod y byddai cael ei gosbi. Roedd hi'n ofni y byddai ei chosb yn ei rhoi yn yr atig, ystafell yr oedd ei holl gaethweision yn ei ofni. Chwiliodd yr heddlu yn ei hatig a dod o hyd i grŵp o gaethweision anffurfio, breichiau a choesau yn ymestyn, yn hongian o'u gyddfau.

Ymosododd mobs o drigolion y dref ar blasty LaLaurie. Diflannodd yn fuan wedyn ac erbyn 1836, gadawyd ei phlasdy. Mae ei marwolaeth ynaneglur.