LaLaurie urodziła się około 1775 r. po tym, jak jej rodzina przeniosła się z Irlandii do Nowego Orleanu. W 1800 r. wyszła za mąż za hiszpańskiego oficera, a w 1804 r. wyjechali do Hiszpanii. LaLaurie urodziła córkę, Marie, w drodze. Jej mąż zmarł, zanim dotarli do Madrytu.

Po powrocie do Nowego Orleanu LaLaurie wyszła za mąż za bankiera i urodziła jeszcze czworo dzieci. Jej drugi mąż zmarł osiem lat po ich ślubie. W końcu poślubiła lekarza Leonarda LaLaurie w 1825 roku i przeniosła się do swojej niesławnej rezydencji.

LaLaurie była wyjątkowo okrutna dla swoich niewolników. Krążyła plotka, że młoda niewolnica Lia spadła z rezydencji po tym, jak zraniła LaLaurie podczas czesania włosów. Inna plotka głosiła, że często przykuwała swoją kucharkę do pieca.

Po pożarze kuchni w 1834 r. policja odkryła, że jej kucharka była przykuta do pieca i próbowała popełnić samobójstwo, ponieważ wiedziała, że zostanie ukarana. Obawiała się, że kara umieści ją na strychu, pomieszczeniu, którego obawiali się wszyscy jej niewolnicy. Policja przeszukała strych i znalazła okaleczoną grupę niewolników, z kończynami rozciągniętymi i zwisającymi z szyi.

Tłumy mieszczan zaatakowały rezydencję LaLaurie, która wkrótce potem zniknęła, a do 1836 r. jej posiadłość została opuszczona. Jej śmierć jest niejasna.