Po uprowadzeniu Etana Patza z rogu ulicy w Nowym Jorku w 1979 r. i Adama Walsha, który został uprowadzony z centrum handlowego w 1981 r., policja szukała lepszego sposobu radzenia sobie ze zgłoszeniami o zaginionych i wykorzystywanych dzieciach. Do 1984 r. policja miała możliwość wprowadzania i uzyskiwania dostępu do informacji z krajowego komputera kryminalnego FBI o skradzionych samochodach, skradzionej broni, a nawet skradzionych dzieciach.W tym samym roku Kongres Stanów Zjednoczonych uchwalił ustawę o ochronie zwierząt, ale nie istniała taka baza danych dla uprowadzonych dzieci. Ustawa o pomocy zaginionym dzieciom W dniu 13 czerwca 1984 r. prezydent Ronald Reagan oficjalnie otworzył Narodowe Centrum Zaginionych i Wykorzystywanych Dzieci (NCMEC), a także krajową bezpłatną infolinię dla zaginionych dzieci 1-800-THE-LOST.

Od tego czasu ta organizacja non-profit służy jako krajowe źródło informacji w kwestiach dotyczących zaginionych i wykorzystywanych seksualnie dzieci, a także dostarcza informacji organom ścigania, rodzicom i dzieciom, w tym ofiarom. NCMEC jest wiodącą organizacją współpracującą z organami ścigania w celu rozwiązania i zmniejszenia liczby uprowadzonych i wykorzystywanych seksualnie dzieci. Dziś, z pomocąDzięki NCMEC funkcjonariusze organów ścigania są lepiej przygotowani i mogą skuteczniej reagować na doniesienia o porwaniach i wykorzystywaniu. Jednak nadal pozostaje wiele do zrobienia w zakresie zapobiegania uprowadzeniom dzieci; każdego roku tysiące dzieci nie wraca do domu, a jeszcze więcej staje się ofiarami wykorzystywania seksualnego.

Szacuje się, że każdego roku zgłaszanych jest 800 000 zaginięć dzieci - ponad 2 000 dzieci każdego dnia. Szacuje się, że 1 na 5 dziewcząt i 1 na 10 chłopców padnie ofiarą przemocy seksualnej przed ukończeniem 18. roku życia. Jednak tylko 1 na 3 powie o tym komukolwiek.