Η φράση "προήδρευσε σε σχεδόν 100 εκτελέσεις" θα ξεχώριζε σε οποιοδήποτε βιογραφικό, αλλά στην περίπτωση του Τζιμ Γουίλετ, θα ήταν το μοναδικό χαρακτηριστικό γνώρισμα της καριέρας του. Ως 21χρονος φοιτητής οικονομικών σπουδών στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο Σαμ Χιούστον, ο Γουίλετ δέχτηκε αυτό που νόμιζε ότι θα ήταν μια προσωρινή θέση ως φύλακας στη "Μονάδα Τειχών" υψίστης ασφαλείας στο Χάντσβιλ του Τέξας. Του έδωσαν ένα τουφέκι και ένα υφασμάτινο μπάλωμακαι του είπαν να αντικαταστήσει τον άνδρα που τελείωνε τη βάρδια του σε έναν πύργο φύλαξης. Με φόβο, υπάκουσε. Αυτό ήταν το 1971. Πέντε χρόνια αργότερα, το Τέξας επανέφερε τη θανατική ποινή και οι εκτελέσεις με θανατηφόρα ένεση συνεχίστηκαν το 1982. Μέχρι τότε, ο Γουίλετ είχε ανέβει στην ιεραρχία των σωφρονιστικών υπαλλήλων και μάλιστα εγκατέλειψε το Χάντσβιλ για ένα διάστημα για να εργαστεί σε άλλες μονάδες. Επέστρεψε το 1998 ως διευθυντής της φυλακής των 1.500 ανδρών.φυλακισμένος στα Τείχη. Σε εκείνο το σημείο, οι ευθύνες του πήραν μια νέα προκλητική διάσταση και βρέθηκε να συνοδεύει συνολικά 89 καταδικασμένους (88 άνδρες και μια γυναίκα) στον θάλαμο του θανάτου. Τους είδε να παλεύουν βίαια ή να πηγαίνουν ήσυχα καθώς τους οδηγούσαν έξω από τα κελιά τους. Τους είδε να τρώνε το τελευταίο τους γεύμα και τους άκουσε να λένε τα τελευταία τους λόγια. Τους είδε καθώς τουςΠαρακολουθούσε τις εκφράσεις στα πρόσωπα των οικογενειών και των συγγενών τους. Τους έβλεπε να πεθαίνουν στο φορείο. Έκανε ρεκόρ 40 εκτελέσεων το 2000. Την ίδια χρονιά, κέρδισε το βραβείο James H. Byrd, Jr. Memorial Award για τους κορυφαίους διοικητικούς υπαλλήλους των σωφρονιστικών ιδρυμάτων στις μεγαλύτερες εγκαταστάσεις που διαχειρίζεται το Τμήμα Ποινικής Δικαιοσύνης του Τέξας. Αλλά αναρωτήθηκε για την ηθική τωνπου θανατώνουν κρατούμενους, οδηγώντας σε αυτή τη διεισδυτική παρατήρηση και ερώτηση: "Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι άνθρωποι που βλέπουμε εδώ δεν είναι καθόλου οι άνθρωποι που ήταν όταν μπήκαν στο σύστημα... αυτό σημαίνει ότι τους αναμορφώσαμε;" Στο τέλος της ημέρας, ωστόσο, τα θεώρησε όλα αυτά ότι απλώς έκανε το κομμάτι της δουλειάς του και ήταν ευτυχής που δεν ήταν ο δικαστής ή που δεν ήταν μέλος των ενόρκων που είχαναποφάσισε τις τύχες τους.
Ο κ. Willett βοήθησε στην αφήγηση του βραβευμένου με Peabody ντοκιμαντέρ "Witness to an Execution" που προβλήθηκε στην εκπομπή "All Things Considered" του National Public Radio το 2000. Αφού συνταξιοδοτήθηκε από το Χάντσβιλ, έγραψε μαζί με τον φίλο του, συγγραφέα Ron Rozelle, το αυτοβιογραφικό βιβλίο "Warden". Η εκθεσιακή βιτρίνα του Willett στο Εθνικό Μουσείο Εγκλήματος και Τιμωρίας περιέχει αυτά και άλλα αντικείμενα που σχετίζονται με τοτην αξιοσημείωτη 30ετή θητεία του στο σωφρονιστικό σύστημα του Τέξας.