آزمایش زندان استنفورد آزمایشی در سال 1971 بود که توسط فیلیپ زیمباردو در دانشگاه استنفورد انجام شد و محیط زندان را شبیه سازی کرد و دانش آموزان را به نگهبانان و زندانیان تقسیم کرد تا تأثیرات روانی قدرت و کنترل را مطالعه کند. آزمایش زندان استنفورد قرار بود به مدت دو هفته اجرا شود، اما به گفته زیمباردو، پس از شش روز متوقف شد زیرا "نگهبانان بسیار وحشیانه شدند."

این مطالعه شروع به تکرار شرایط واقعی زندان برای زندانیان کرد. با دستگیری آنها و برهنه کردن آنها، تمیز کردن بدن آنها در صورت داشتن شپش، و مجبور کردن آنها به لباس زندان با یک زنجیر به دور مچ پا. به هر یک از آنها یک شماره اختصاص داده شد و فقط باید با آن شماره به آنها ارجاع داده شد. اینها همه تلاشی بود برای غیرانسانی کردن آنها.

نگهبانان آموزش نگهبانی نمی دادند، اما در عوض آنها را ترک کردند تا خودشان حکومت کنند. آنها قوانینی وضع کردند، اما به آرامی در طول هفته، قوانین شروع به بدتر شدن کردند. نگهبانان بیشتر و بیشتر تلاش می‌کردند تا تسلط خود را بر زندانیان نشان دهند و برخوردها نه تنها جسمی، بلکه روانی نیز شد.

محیط دیگر شبیه یک آزمایش نبود. حتی روانشناسان مسئول نیز تسلیم نقش خود به عنوان مدیر زندان شده بودند و زندانیان علیرغم اینکه حق داشتند هر زمان که می خواستند بروند، آزاد نبودند. والدین زندانیان وکلایی فرستادند که وضعیت را درمان کردندبه‌رغم اینکه می‌دانستیم این یک آزمایش است، کاملاً واقعی است.

آزمایش بیش از حد پیش رفته بود - فیلم‌های ویدیویی از رویارویی‌های شبانه که دیگر محققین اصلی در اطراف نبودند، تکنیک‌های واقعاً توهین‌آمیز نگهبانان را نشان می‌داد.

ویدیوی آزمایش در اینجا برای خرید در دسترس است.