আমেৰিকাত মুক্তিপণৰ বাবে অপহৰণ কৰাটো ১৮৭৪ চনৰ ১ জুলাইত সংঘটিত হৈছিল। চাৰি বছৰীয়া চাৰ্লি ৰছে নিজৰ ভাতৃ ৱালটাৰৰ সৈতে নিজৰ সন্মুখৰ চোতালত খেলি আছিল যেতিয়া এখন গাড়ী ওচৰ চাপি আহিল। চালকজনে তেওঁলোকক গাড়ীখনত উঠাবলৈ প্ৰলোভিত কৰিবলৈ মিঠাই আৰু আতচবাজীৰ প্ৰস্তাৱ দিলে। যেতিয়া তেওঁলোকে আতচবাজী ক্ৰয় কৰিবলৈ গ’ল, তেতিয়া চালকে ৱালটাৰক পৰিত্যাগ কৰি চাৰ্লিক এতিয়াও গাড়ীখনত লৈ গাড়ী চলাই গুচি গ’ল। অলপ পিছতে চাৰ্লিৰ পিতৃ-মাতৃয়ে চাৰ্লিক নিৰাপদে ঘূৰি অহাৰ বিনিময়ত বিপুল পৰিমাণৰ ধন দাবী কৰা চিঠি আহিবলৈ ধৰিলে। যদিও তেওঁৰ এটা ডাঙৰ ঘৰ আছিল, তথাপিও চাৰ্লিৰ দেউতাক আচলতে যথেষ্ট ঋণী আছিল, গতিকে মুক্তিপণৰ ধন তেওঁৰ সামৰ্থ্য নাছিল। তেওঁ আৰক্ষীৰ সৈতে যোগাযোগ কৰিলে, কিন্তু চাৰ্লিক বিচাৰি উলিওৱাৰ তেওঁলোকৰ প্ৰচেষ্টা সফল নহ’ল।

বছৰৰ শেষৰ ফালে আৰক্ষীয়ে আন এটা অপহৰণৰ তদন্ত নকৰাৰ পিছতহে অপহৰণকাৰীক চিনাক্ত কৰিবলৈ সক্ষম হয়। যেতিয়া তেওঁলোকে ভেণ্ডাৰবিল্ট অপহৰণৰ সৈতে জড়িত মুক্তিপণৰ নোট এখন পাইছিল তেতিয়া তেওঁলোকে চাৰ্লি ৰছ অপহৰণৰ হাতৰ আখৰৰ সৈতে মিলাবলৈ সক্ষম হৈছিল। হাতৰ আখৰটো এজন পলাতকৰ নাম উইলিয়াম মশ্বাৰৰ সৈতে মিলি গৈছিল। সেই বছৰৰ আৰম্ভণিতে ব্ৰুকলিনত হোৱা চুৰিৰ ফলত তেওঁৰ মৃত্যু হৈছিল যদিও তেওঁৰ অপৰাধ সংগী জোচেফ ডগলাছে স্বীকাৰ কৰিছিল যে মশ্বাৰ চাৰ্লি ৰছৰ অপহৰণকাৰী আছিল। ডগলাছে দাবী কৰিছিল যে চাৰ্লি ক’ত আছে সেয়া কেৱল মশ্বাৰেহে জানে। লগতে কয় যে কেইদিনমানৰ পিছত চাৰ্লিক নিৰাপদে ঘূৰাই অনা হ’ব। অৱশ্যে তেওঁ কেতিয়াও নাছিল। চাৰ্লিৰ পিতৃয়ে নিজৰ পুত্ৰক বিচাৰি ৬০ হাজাৰ ডলাৰ খৰচ কৰিছিল। কেইবাটাওবছৰ বছৰ ধৰি ভণ্ডসকলে নিজকে চাৰ্লি বুলি দাবী কৰি আগবাঢ়ি আহিছিল। ১৮৯৭ চনত চাৰ্লিক কেতিয়াও বিচাৰি নাপাই চাৰ্লিৰ পিতৃৰ মৃত্যু হয়। ১৯১২ চনত তেওঁৰ মাতৃৰ মৃত্যু হয় আৰু ১৯৪৩ চনত তেওঁৰ ভাতৃ ৱালটাৰৰ মৃত্যু হয়।