Nêçîrkirin û bazirganiya kurikên deryayê bi hezaran sal e ku pratîkek hevpar e. Ew bi rêkûpêk ji bo çêlek, goşt û hêkên xwe yên ku di hin çandan de hêja ne hatine bikar anîn. Lêbelê, nêçîra zêde digel guhertinên hawirdorê bûye sedem ku şeş ji heft cureyên kevzên behrê yên naskirî di xetereyê de bin.

Îro, kurikên behrê ji ber rewşa xwe ya di xetereyê de ji nêçîrvanan têne parastin. Lê belê ev yek rê li ber nêçîra neqanûnî nagire. Parçeyên kevroşkan hîn jî dikarin li sûka reş, an rasterast ji xerîdaran re, bi bazirganiya neqanûnî werin firotin. Hin komên siyasî bi fermî daxwaz dikin ku kurikên behrê bi temamî ji lîsteya cureyên di xetereyê de bên derxistin, da ku bi awayekî qanûnî bên nêçîrkirin û bazirganiya wan. Lê digel pêşkeftina kêm a di zêdekirina nifûsê de û berdewamiya metirsiya nêçîra neqanûnî, kurikên behrê dê di demek nêzîk de tune bibin, ger êdî neyên parastin.

Bazirganiya neqanûnî ya kurikên deryayê pîşesaziyek baş veşartî ye. Bi gelemperî ev mexlûq li deverên dûr têne firotin ku dijwar e ku meriv li seranserê sînorên navneteweyî bi cih bibe, ku şopandina kuliyan hema hema ne gengaz e. Di rewşên kêm de, karbidestên dadrêsî mêldar in ku ji ber bertîlên nêçîrvanan an jî ji ber ku ew di çandek ku xwarina kêvroşkan kevneşopiyek e de dijîn, li ser rûyê din mêze dikin. Ev rewş dibin sedem ku nêçîrvan bi rêkûpêk birevinmehkemekirin.

Feydeyên aborî çi dibe bila bibe, tunekirina nifûsa kurikên behrê ne hêja ye ku zirarê bide ekosîstema okyanûsan. Kevirên deryayê parçeyên hêja yên civakên wan ên deryayî ne, û di nav niçikên xwe yên cihêreng de gelek tişt hene ku pêşkêş bikin. Gava ku celebek ji nêçîrê derbas dibe, an jî bi tevahî winda dibe, ew ne tenê bandorê li ser dike, ew tevahiya ekosîstema wan diguhezîne. Tewra mirov jî dê xwe ji zirarên ku dê nêçîra zêde çêbike bandorê bibînin. Divê em çavkaniyên xwe û civakên xwe ji bo xurtkirina xwezayê bi kar bînin, ji ber ku pir caran em ji bîr dikin ku em beşek ji wê ne.