Charles Norris di 4ê Kanûna Pêşîn, 1867 de ji malbatek dewlemend li Philadelphia hate dinê. Li şûna ku jiyanek xweş bijî, Norris biryar da ku li zanîngeha Columbia bijîşkiyê bixwîne. Dûv re ew çû Berlîn û Viyanayê da ku xwendina xwe ya bijîjkî pêşde bibe, û piştî vegera Dewletên Yekbûyî, Norris zanyariyên ku dê heta hetayê lêpirsîna sûc biguherîne anî. Parêzgerên bajêr cenazeyên kuştiyan girtin. Ji bo bûyîna dozger ti şert û merc ne hewce bûn; her kes dikaribû bike. Qezenckirina drav yekane motîvasyona koroneran bû ji ber ku ew her laş dihatin dayîn. Dema ku bêtir laş bi lez hatin pêvajo kirin, bêtir drav hate çêkirin. Her weha heke meriv bixwaze rastiya sedema mirinê ya rastîn veşêre, dikaribû drav were dayîn. Di rewşên din de, heke sedema mirinê ne diyar bû, ew wekî bûyerek sar a din bi dawî bû. Kesî wext negirt ku lêkolîna mirinê li ser mirinên nediyar bike, û zanist kêm caran di cîbicîkirina qanûnê de rolek lîst.

Lê ewropî rêyek pêşdixistin ku delîlên zanistî di pergala dadmendiya tawanan de bikar bînin. Norris baweriya xwe bi vê konseptê hebû û tevlî hevalbendên ku dixwestin bajar ji koroneran paqij bikin dema ku ew vegeriya Dewletên Yekbûyî bû. Van hevalbendan pisporên perwerdekirî dixwestin ku sedemên mirinê lêkolîn bikin. Di sala 1918-an de, Norris karibû ku li Nexweşxaneya Bellevue ya li New York-ê bibe Serekê Bijîşkî. Karê wî lêkolîn bûmirinên bi guman an jî bi şidet, û ew ji karekî hêsan dûr bû.

"Red Mike" Hylan, Şaredarê New Yorkê, Mudîrekî Bijîşkî dixwest ku xêrê jê re bike. Norris ne mirovekî wisa bû. Wî xwestibû ku "pergala dadweriya bijîjkî" ya ku bi tenê bingehê zanistî bû biafirîne, li şûna ku bi pergalê re berdewam bike, statûya civakî ji rastiyê di mehkûmkirin û beraetê de girîngtir bû. Ji bo ku bi vê yekê re bibe alîkar, Norris ji Alexander Gettler xwest ku beşdarî tîmê wî bibe û wan yekem laboratûara toksîkolojiyê li welêt çêkir.

Norris û Gettler li pey hev gelek dozên ku bi toksîkolojiyê ve girêdayî ne çareser kirin, dîsa jî gel di pejirandina guhertin û rastiyê de dijwar bû. Rastî ev bû ku pêkhateyên xeternak dora wan girtiye ji ber ku pargîdaniyên dermanxaneyê ne hewce bûn ku di derheqê hilberên xwe de agahdarî eşkere bikin û ne jî neçar bûn ku wan ceribandinê bikin û mirov hilberên ku lêçûnek mirinê heye xelet bikar tînin. Norris hewl da ku hişyariyê bilind bike ku gelek mirin bi siyanid, arsenîk, lîber, karbonmonoksît, alkola denatured, radyum û talium ve girêdayî ne, lê ew ji hêla gel û sê şaredarên cihêreng ên ku piştgirî nedan dezgeha wî, hat tinaz kirin.

Norris ji bo ku nivîsgeha xwe berdewam bike her tişt kir. Gava ku Hylan fonên xwe qut kir, wî pereyê xwe jî bikar anî da ku beşê fînanse bike. Şaredarê duyemîn, Jimmy Walker, di mijarên budceyê de alîkariya Norris nekir, lê wî Norris wekî şermezar nekir.Hylan kir. Şaredar Fiorello LaGuardia, ji Norris bawer nedikir, û tewra ew û xebatkarên wî bi îxrackirina nêzî 200,000,00 dolaran tawanbar kir.

Norris di dema xwe de wekî Midûrê Bijîşkî yê sereke du caran li Ewropayê ji ber westandinê hate derman kirin, lê di 11-ê îlona 1935-an de. , demeke kin piştî vegera wî ya ji gera duyemîn, ew ji ber têkçûna dil mir.

Dema ku xebata Norris û Gettler dest pê kir, polîs rêz li zanista edlî negirt. Gava ku polîs û zanyar di dawiyê de dest pê kirin ku hevûdu wekî hevkar û ne tehdîd bibînin, wan di çareserkirina dozên sûcdar ên ku berê nedihatin çareserkirin de serfiraz bûn. Charles Norris û Alexander Gettler şoreşa lêpirsîna sûc kirin û teknîk û vedîtinên wan ên li ser madeyên kîmyewî yên ku berê di laşê mirovan de nedihatin şopandin, îro jî ji hêla toksîkologan ve têne bikar anîn da ku alîkariya çareserkirina mirinên nepenî bikin.