وقتی یک خبرنگار کنجکاو از او پرسید که چرا به سرقت از بانک ها ادامه می دهد، "Slick Willie" Sutton به صراحت پاسخ داد: "زیرا آنجا پول است."

سرقت، عمل ورود به یک بانک باز و استخراج پول با زور یا تهدید به زور، از دزدی متمایز است، که به منزله نفوذ به یک بانک بسته است.

اولین دوره قابل توجه سرقت از بانک در تاریخ آمریکا مصادف با گسترش کشور به سمت غرب است. باندهای پرسه زن متشکل از قانون شکنان مانند بوچ کسیدی وایلد باچ و باند جیمز-یونگر غرب وحشی افسانه ای و بی قانون را در نوردیدند، بانک ها را سرقت کردند، قطارها را نگه داشتند و افسران مجری قانون را کشتند. مورخان بر این باورند که اولین سرقت از بانک در ایالات متحده زمانی رخ داد که همکاران جسی و فرانک جیمز در 13 فوریه 1866 از انجمن پس انداز شهرستان Clay در لیبرتی، میسوری سرقت کردند. این بانک متعلق به شبه نظامیان جمهوری خواه سابق بود و برادران جیمز و همکارانشان در اختیار داشتند. متحدین سابق راسخ و تلخ این باند با 60000 دلار فرار کرد و یکی از رهگذران بی گناه را در روند فرار زخمی کرد. اندکی پس از آن، برادران جیمز با کول یونگر یاغی و چند تن دیگر از کنفدراسیون‌های سابق متحد شدند تا باند جیمز-یونگر را تشکیل دهند. آنها در سراسر جنوب و غرب ایالات متحده سفر کردند و اغلب در حضور جمعیت زیادی از بانک ها و کالسکه ها را غارت کردند. آنها به ضد قهرمانان غرب و قدیم تبدیل شدندکنفدراسیون. گروه وحشی که در اوایل دهه 1900 فعالیت می کرد و بوچ کسیدی، ساندنس کید و بن کیلپاتریک در آن حضور داشتند، یکی دیگر از باندهای قانون شکن نمادین غرب وحشی بود. در حالی که آنها عمدتاً قطارها را سرقت می کردند، گروه وحشی مسئول چندین سرقت از بانک بود، از جمله یکی از آنها در بانک First Nation در Winnemucca، نوادا به مبلغ بیش از 32000 دلار.

با افزایش تعداد افراد ساکن و توسعه غرب، عصر یاغی سرقت از بانک رو به زوال گذاشت، اما دوران «دشمن عمومی» در دهه 1930 جایگزین آن شد. افزایش سرقت های بانکی و جرایم سازمان یافته در طول دهه های 1920 و 1930، جی. ادگار هوور را مجبور به ایجاد یک دفتر تحقیقات فدرال (FBI) تقویت کرد. او اصطلاح «دشمن عمومی» را به عنوان یک شیرین کاری تبلیغاتی برای اشاره به جنایتکاران تحت تعقیب که قبلاً به جرم متهم شده اند، اختصاص داد. هوور تمایز مشکوک "دشمن عمومی شماره 1" بودن را به جان دیلینگر، پسر زیبای فلوید، بیبی فیس نلسون و آلوین "کریپی" کارپیس غیرقانونی واگذار کرد، زیرا هر یک یا کشته یا دستگیر شدند. در پس زمینه رکود بزرگ، سرقت های بانکی هر «دشمن عمومی» بزرگ و پر زرق و برق جلوه می کرد. هاروی جان بیلی که امروزه تقریباً به فراموشی سپرده شده است، که دزدی از بانکش بین سال های 1920 تا 1933 بیش از یک میلیون دلار به دست آورد، "رئیس دزدان بانک آمریکایی" نام داشت. جان دیلینگر و باند مرتبط او بین سال های 1933 تا 1934 ده ها بانک را سرقت کردند و ممکن استبیش از 300000 دلار انباشته شده است. در حالی که دیلینجر جایگاهی تقریباً شبیه رابین هود در فرهنگ آمریکایی داشت، شریک او، بیبی فیس نلسون، نقطه مقابل آن بود. نلسون به دلیل تیراندازی به قانون‌گذاران و ناظران بی‌گناه بدنام بود و بیش از هر جنایتکار دیگری رکورددار کشتن ماموران اف‌بی‌آی در حین انجام وظیفه است. موفقیت این "دشمنان عمومی" کوتاه مدت بود. در سال 1934 FBI دیلینجر، نلسون و فلوید را به دام انداخت و کشت.

در حالی که سرقت از بانک در اوایل دهه 1900 با عاملانی مانند بانی و آمپر؛ رایج بود. کلاید، تکامل فناوری ضد سرقت، سرقت از بانک و رهایی از آن را در عصر مدرن بسیار دشوارتر کرده است. انفجار بسته‌های رنگ، دوربین‌های امنیتی و آلارم‌های بی‌صدا همگی به کاهش سرقت‌های موفق بانک کمک کرده‌اند. اگرچه دوران اوج سارق بانک آمریکایی پشت سر ماست، اما تلاش بسیاری از کسانی که به دنبال پول آسان هستند، همچنان ادامه دارد.