Zapytany przez ciekawskiego reportera, dlaczego wciąż napadał na banki, "Slick Willie" Sutton odpowiedział krótko: "bo tam są pieniądze".

Napad rabunkowy, czyli wejście do otwartego banku i wyłudzenie pieniędzy przy użyciu siły lub groźby użycia siły, różni się od włamania, które stanowi włamanie do zamkniętego banku.

Pierwszy znaczący okres napadów na banki w historii Ameryki zbiega się z ekspansją kraju na zachód. Wędrujące gangi banitów, takie jak Butch Cassidy's Wild Bunch i James-Younger Gang, przetoczyły się przez legendarny, bezprawny Dziki Zachód, rabując banki, zatrzymując pociągi i zabijając funkcjonariuszy organów ścigania. Historycy uważają, że pierwszy napad na bank w Stanach Zjednoczonych miał miejsce, gdy wspólnicyJesse i Frank Jamesowie obrabowali Clay County Savings Association w Liberty w stanie Missouri 13 lutego 1866 r. Bank należał do byłych republikańskich milicjantów, a bracia Jamesowie i ich wspólnicy byli zagorzałymi i zgorzkniałymi byłymi Konfederatami. Gang uciekł z 60 000 dolarów i ranił niewinnego przechodnia podczas ucieczki. Wkrótce potem bracia Jamesowie połączyli siły z banitą Cole'emYounger i kilku innych byłych Konfederatów utworzyli Gang Jamesa-Youngera. Podróżowali po południowych i zachodnich Stanach Zjednoczonych, wybierając rabowanie banków i dyliżansów, często na oczach dużych tłumów ludzi. Stali się większymi niż życie antybohaterami Zachodu i starej Konfederacji. Dzika Banda, działająca na początku XX wieku i obejmująca Butcha Cassidy'ego, Sundance Kida i Bena, stała się jednym z największych antybohaterów Zachodu.Kilpatrick był kolejnym kultowym gangiem wyjętym spod prawa na Dzikim Zachodzie. Chociaż głównie okradali pociągi, The Wild Bunch był odpowiedzialny za kilka napadów na banki, w tym jeden na First Nation Bank w Winnemucca w Nevadzie na kwotę ponad 32 000 dolarów.

W miarę jak coraz więcej ludzi osiedlało się i rozwijało na Zachodzie, era bankowych bandytów słabła, by zostać zastąpiona erą "wroga publicznego" w latach 30. Wzrost liczby napadów na banki i przestępczości zorganizowanej w latach 20. i 30. zmusił J. Edgara Hoovera do stworzenia wzmocnionego Federalnego Biura Śledczego (FBI). Przywłaszczył sobie termin "wróg publiczny" jako chwyt reklamowy odnoszący się doHoover przekazał wątpliwe wyróżnienie bycia "wrogiem publicznym nr 1" odpowiednio banitom Johnowi Dillingerowi, Pretty Boy Floydowi, Baby Face Nelsonowi i Alvinowi "Creepy" Karpisowi, ponieważ każdy z nich został zabity lub aresztowany. Na tle Wielkiego Kryzysu napady na banki każdego z "wrogów publicznych" wyglądały na duże i efektowne. PrawieZapomniany dziś Harvey John Bailey, którego napady na banki w latach 1920-1933 przyniosły mu ponad milion dolarów, nazywany był "dziekanem amerykańskich rabusiów bankowych". John Dillinger i powiązany z nim gang napadli na dziesiątki banków w latach 1933-1934 i mogli zgromadzić ponad 300 000 dolarów. Podczas gdy Dillinger zajmował w amerykańskiej kulturze miejsce niemal jak Robin Hood, jego partner, Baby Face Nelson, był najbardziej znaną postacią na świecie.Nelson był znany z tego, że strzelał zarówno do stróżów prawa, jak i niewinnych przechodniów, a także posiada rekord w zabiciu większej liczby agentów FBI na służbie niż jakikolwiek inny przestępca. Sukces tych "wrogów publicznych" był krótkotrwały; w 1934 roku FBI uwięziło i zabiło Dillingera, Nelsona i Floyda.

Podczas gdy napady na banki pozostawały powszechne we wczesnych latach 1900-tych z takimi sprawcami jak Bonnie & Clyde, ewolucja technologii anty-rabunkowej sprawiła, że znacznie trudniej jest obrabować bank i uciec z nim w erze nowoczesności. Wybuchające opakowania barwnika, kamery bezpieczeństwa i ciche alarmy przyczyniły się do spadku liczby udanych napadów na banki. Chociaż okres świetności amerykańskiego rabusia banków toza nami, przestępstwo nadal jest próbowane przez wielu, którzy szukają łatwych pieniędzy.