Sebarang jenayah yang didorong oleh berat sebelah terhadap seseorang atau kumpulan berdasarkan etnik, jantina, identiti jantina, keutamaan seksual, agama atau mana-mana ciri lain mereka dikategorikan sebagai jenayah benci. Jenayah ini sama ada boleh dilakukan terhadap individu atau harta mereka.

Terdapat kedua-dua undang-undang negeri dan persekutuan yang melarang jenayah kebencian, tetapi membuktikan motif atau berat sebelah adalah sangat sukar. Sebarang jenis jenayah boleh mewajarkan beberapa bentuk hukuman, daripada denda dan penjara pendek untuk salah laku kepada pemenjaraan jangka panjang untuk jenayah. Apabila telah ditentukan bahawa suspek dengan sengaja melakukan kesalahan, bukti mesti diberikan yang menunjukkan perbuatan itu didorong oleh berat sebelah tertentu untuk membuktikan bahawa ia adalah jenayah kebencian. Apabila ini terbukti, keterukan jenayah secara automatik meningkat. Sebarang hukuman yang akan diberikan kerana melakukan kesalahan juga akan meningkat jika terbukti didorong oleh kebencian.

Hukuman untuk melakukan jenayah kebencian adalah keras kerana kebanyakan jenayah hanya ditujukan kepada individu, jenayah benci dilakukan terhadap keseluruhan segmen penduduk. Pencuri yang menceroboh rumah rawak berbuat demikian untuk kepentingan peribadi, dan biasanya tidak tahu siapa yang tinggal di rumah yang mereka serbu. Sebaliknya, seseorang yang memilih mangsa berdasarkan berat sebelah tertentu memilih ciri yang biasa kepada kumpulan tertentu.orang ramai. Cawangan kehakiman telah membanteras jenis jenayah ini dengan harapan dapat menghalang orang ramai daripada melakukannya. Terdapat banyak pertikaian mengenai sama ada amalan ini sah atau tidak, malah perkara itu sampai ke Mahkamah Agung Amerika Syarikat. Keputusan mereka ialah sah untuk meningkatkan hukuman bagi jenayah kebencian dan ia tidak melanggar Perlembagaan.

Untuk jenayah kebencian menerima hukuman tambahan, negeri di mana jenayah itu dilakukan mesti mempunyai peraturan terhadap kesalahan khusus itu. Semua kecuali 6 negeri mempunyai peraturan menentang jenayah berdasarkan berat sebelah terhadap etnik, bangsa atau agama, tetapi hanya 29 negeri mempunyai undang-undang yang melindungi orang yang menjadi mangsa kerana seksualiti atau identiti jantina mereka. Lebih sedikit yang masih mempunyai perlindungan untuk salah laku yang melibatkan umur, kecacatan atau berat sebelah jantina. Anggota kerajaan persekutuan cuba memasukkan semua kategori ini dalam senarai aktiviti jenayah berkaitan kebencian yang mereka dakwa supaya setiap contoh jenayah ini akan memerlukan bentuk hukuman yang lebih keras.