Cooper v. Haron biryarek yekdengî bû ku ji hêla Dadgeha Bilind ve di sala 1957-an de hate dayîn. Di vê rewşê de, Waliyê Arkansas bi eşkere li dijî bilindek bilind sekinî. Biryara dadgehê berê di doza Brown dijî Desteya Perwerdeyê de hatibû dayîn. Gelek navçeyên dibistanan li Arkansas hewl didin ku rêyên berdewamkirina veqetandinê bibînin-polîtîkayek ku di hukmê Brown de bi eşkere hate qedexekirin. Qanundanerên Arkansasê ev yek bi derxistina qanûnek ku zarokan ji çûna mecbûrî ya dibistanên entegre xilas dike, kir.

Dema ku doz derket pêşberî dadgehê, wê ji alîyê Harûn ve biryar da, ku dewlet bi biryarên Dadgehê ve girêdayî ne û Ji ber vê yekê neçar ma ku wan bi cih bîne, tevî ku ew li dijî biryarê ne. Raya Dadgehê bi tundî qebûl kir ku li gorî Xala Parastina Wekhev ya Guhertina Çardehemîn ji hêla destûrî ve ne destûr e ku meriv qanûnê biparêze (tevî ku lijneya dibistanê ew pêk neaniye). Ji ber ku qanûn dê xwendekarên reş ji mafên wan ên wekhev bêpar bihêle.

Hê girîngtir jî, Dadgeha Bilind destnîşan kir ku Destûra Bingehîn a DY zagona herî bilind a welêt bû. (wekî ku ji hêla Xala Serweriyê ve di Xala VI ya Destûra Bingehîn de hatî destnîşan kirin), û ji ber ku Dadgeha Destûra Bingehîn xwediyê hêza vekolîna dadwerî bû (di doza Marbury v. Madison de hatî damezrandin), pêşnuma di de hate damezrandin. Brown v. Desteya Perwerdehiyê doz bû zagona bilind û ji bo hemû dewletan mecbûrî bû. Bi kurtasî, ev tê vê wateyê ku hemî dewlet divê pêşnumaya ku di Brown de hatî destnîşan kirin bişopînin - her çend qanûnên dewletê yên takekesî berevajî wê bin. Dadgeha Bilind destnîşan kir ku ji ber ku karbidestên giştî sonda parastina Destûra Bingehîn xwaribûn, bi paşguhkirina pêşnûmeya Dadgehê, ev karbidest dê vê sonda pîroz binpê bikin. Her çendî ku destwerdana perwerdehiyê hêz û berpirsiyariyek e ku bi kevneşopî di destê dewletan de ye, lê divê ew vê erkê bi rengekî ku li gorî Destûra Bingehîn, Guherîna Çardehemîn û pêşnumayên Dadgeha Bilind pêk were, pêk bînin.