Texas v. Johnson ay isang mahalagang kaso ng Korte Suprema na napagdesisyunan noong taong 1988 ng Rehnquist Court. Tinangka ng kaso na lutasin ang tanong kung ang paglapastangan sa watawat ng Amerika ay isang anyo ng pananalita na pinoprotektahan sa ilalim ng karapatang malayang pananalita sa Unang Susog.

Dumating ang kaso sa Korte Suprema pagkatapos ni Gregory Lee Johnson, isang residente ng Texas, nagsunog ng watawat ng Amerika bilang protesta laban sa mga patakaran ng administrasyon ni Pangulong Reagan sa 1984 Republican National Convention sa Dallas, Texas. Nilabag nito ang isang batas sa Texas na pumipigil sa paglapastangan sa isang pinarangalan na bagay–kabilang ang mga bandila ng Amerika–kung ang aksyon ay malamang na mag-udyok ng galit sa iba. Dahil sa batas na ito ng Texas, nahatulan si Johnson at sinentensiyahan ng isang taon sa bilangguan pati na rin ng $2,000 na multa. Binaligtad ng Texas Court of Criminal Appeals ang paghatol ni Johnson, at mula roon, ang kaso ay natuloy na dinidinig ng Korte Suprema.

Sa isang 5-4 na desisyon, ipinasiya ng Korte na ang pagsunog ni Johnson ng bandila ng Amerika ay sa katunayan isang anyo ng pagpapahayag (kilala bilang "simbolikong pananalita") na protektado sa ilalim ng Unang Susog. Itinuring ng Korte na ang mga aksyon ni Johnson ay puro nagpapahayag na pag-uugali, at dahil lang sa nasaktan ang ilang tao sa mensaheng inilalahad ni Johnson, hindi iyon nangangahulugan na may awtoridad ang estado na ipagbawal ang talumpati. Ang Korte ay nagpahayag sa opinyon nito, "Kung mayroong isang bedrockprinsipyong pinagbabatayan ng Unang Susog, ito ay na ang pamahalaan ay maaaring hindi ipagbawal ang pagpapahayag ng isang ideya dahil lamang sa tingin ng lipunan na ang ideya mismo ay nakakasakit o hindi kanais-nais. Binanggit din ng Korte na kung magpapasya na ang ganitong uri ng pananalita ay hindi protektado, malalapat din ito sa mga aksyon na naglalayong magpakita ng paggalang sa mga bagay na iginagalang, tulad ng kapag ang isang bandila ay sinunog at ibinaon pagkatapos itong masira. . Kaya't ang Korte ay nagpasya na hindi ito maaaring magpakita ng diskriminasyon kapag angkop na magsunog ng watawat batay lamang sa pananaw.

Gayunpaman, nadama ni Dissenter Justice Stevens na maling napagpasiyahan ang kaso, at ang natatanging katayuan ng bandila ng Amerika bilang ang isang simbolo ng pagkamakabayan at pambansang pagkakaisa ay higit sa kahalagahan ng kakayahang makisali sa "simbolikong pananalita." Samakatuwid, ang pamahalaan ay maaaring (at dapat) payagan ayon sa konstitusyon na ipagbawal ang pagsunog ng bandila.

Upang marinig ang mga oral na argumento mula sa kaso, mag-click dito.