La demando pri kiel puni murdintojn estas diskutita dum jarcentoj; plej elstare ĉu aŭ ne estas pravigeble kaŭzi mortopunon al iu, kiu prenis la vivon de senkulpa viktimo. Por iuj, ne estas dubo, ke murdisto devas esti mortigita - ĝi estas la baza premiso de okulo por okulo aŭ vivo por vivo. Homoj, kiuj kredas ĉi tion, sentas, ke iu, kiu prenis vivon, devas perdi sian propran. Aliaj opinias, ke neniam ekzistas pravigo por mortigi iun, kaj ke la mortpuno estas same malĝusta kiel la fakta murdo.

Unu el la plej grandaj demandoj ĉirkaŭ ĉi tiu afero estas ĉu mortpuno aŭ ne malhelpas aliajn. krimuloj de farado de murdo. Homoj kiuj subtenas aŭ kontraŭas la mortopunon provizis tion, kion ili asertas kiel definitivan pruvon, por subteni sian vidpunkton. Tamen, kun iliaj konfliktantaj enketoj, estas malfacile, se ne maleble, determini ĉu aŭ ne ĝi estas efika malkuraĝigo. Eĉ la religia komunumo ne konsentas pri la puno por murdo. Kelkaj substrekas ke mortpuno estis establita ene de la Malnova Testamento de la Kristana Biblio, dum aliaj insistas ke ĉar unu el la Dek Ordonoj estas "Ne mortigu:" neniu formo de murdo estas iam permesita. Aliaj religiaj dokumentoj kiel la Torao diskutas ĉi tiun temon, sed ili ĉiam estas submetitajindividua interpreto.

La ĉefa alternativo al mortopuno por murdistoj estas malliberigo. Eĉ ĉi tio estas polemika ĉar multaj homoj sentas, ke konservi kaptiton vivanta kaj malantaŭ kradoj por la resto de sia ekzisto estas malŝparo de la mono de impostpaganto. Ĉi tio ankaŭ kondukas al la demando, ĉu homoj, kiuj estas malliberigitaj en malliberejoj, povas aŭ ne rehabiliĝi, kaj reeniri la liberan mondon kiel respondecaj kaj utilaj membroj de la socio.

Multaj landoj kiuj iam plene subtenis la mortopunon nun nun. malpermesis la praktikon. Kvankam ĝi ankoraŭ estas laŭleĝa en la plej multaj partoj de Usono, ĝi malofte estas praktikata. Ĉi tio lasas malliberecon kiel la plej ofta formo de puno por la plej multaj murdintoj. Kiom da tempo ili pasigas malantaŭ kradoj plejparte dependas de la cirkonstancoj ĉirkaŭ la mortigo. Unuagrada murdo estas antaŭplanita kaj farita en malvarma, kalkulita maniero. Tial, ĝi garantias la plej longan punon, sufiĉe ofte dumvivan sen provliberigo. Duagrada murdo ne estas pripensita, kaj ofte estas referita kiel pasia krimo aŭ unu kiu okazas en "la varmeco de momento". Ĉar ĉi tiu krimo montras neniun malicon de antaŭpenso, ĝi ĝenerale ricevas pli malgrandan punon. Triagrada murdo estas hazarda. La krimulo ja intencas damaĝi sian viktimon, sed ne mortigi ilin kaj tiu fakto estas tenata en menso dum la juĝado.

Latemo pri kiel plej bone puni murdintojn ĉiam estos polemika. Unu afero, pri kiu plej multaj homoj povas konsenti, estas, ke ĉiu persono, kiu forprenas la vivon de senkulpa viktimo, devas pagi sian ŝuldon al la socio.