त्यसोभए...के गल्ती भयो?

प्रमाण सङ्कलन

सुरुदेखि नै त्यहाँ थिए प्रमाण सङ्कलन समावेश मुद्दाहरू। निकोल ब्राउनको घरको गेटवेमा अवस्थित एउटा महत्त्वपूर्ण रगतको फिंगरप्रिन्ट ठीकसँग सङ्कलन गरिएको थिएन र हिरासतको श्रृंखलामा प्रवेश गरिएको थियो जब यो पहिलो पटक अवस्थित थियो। यद्यपि यो घटनास्थलमा आइपुग्ने पहिलो डिटेक्टिभ मार्क फुहरम्यानले आफ्नो नोटमा अभिलेख राखेका थिए, तर यसलाई सुरक्षित गर्न कुनै थप कारबाही गरिएको थिएन।

फुहरम्यानको सिफ्टको जिम्मा लिने जासूसहरूलाई स्पष्ट रूपमा कहिल्यै थाहा थिएन। छाप्नुहोस् र अन्ततः, यो कहिल्यै सङ्कलन नगरी हरायो वा नष्ट भयो। प्रमाणका अन्य वस्तुहरू पनि कहिल्यै लगइन वा हिरासतको श्रृंखलामा प्रवेश गरेनन्, जसले घटनास्थलमा ढिलो फोरेन्सिक सङ्कलन गरिएको थियो भन्ने धारणा दियो।

अभियोजन पक्षसँग विशेषज्ञ साक्षीहरू थिए जसले प्रमाणहरू प्रायः गलत व्यवस्थापन गरियो। तस्बिरहरू मापन लिन मद्दतको लागि तिनीहरूमा तराजू बिना महत्वपूर्ण प्रमाणहरू लिइयो। वस्तुहरू लेबल र लगइन नगरी फोटो खिचिएको थियो, यसलाई कठिन बनाइयो, यदि असम्भव छैन भने, तस्बिरहरूलाई दृश्यको कुनै विशेष क्षेत्रमा लिङ्क गर्न। प्रमाणका छुट्टाछुट्टै टुक्राहरू अलग-अलग सट्टा सँगै थैले, क्रस-प्रदूषणको कारण। भिजेका वस्तुहरूलाई पनि सुकाउन अनुमति दिनुअघि प्याकेज गरिएको थियो, जसले प्रमाणहरूमा महत्वपूर्ण परिवर्तनहरू निम्त्याउँछ। प्रहरीले घर भित्रबाट आएको कम्बल समेत प्रयोग गरेको थियोनिकोल ब्राउनको शरीरलाई ढाक्न, शरीर र यसको वरपरको कुनै पनि चीजलाई दूषित गर्दै। कमजोर प्रमाण सङ्कलन प्रविधिहरू बाहेक, घटनास्थलमा लुगा लगाइएका जुत्ता प्रिन्टहरूले अपराधीले भन्दा LAPD ले धेरै रक्तपातपूर्ण जुत्ता प्रिन्टहरू छोडेको छ।

प्रमाण सुरक्षित गर्दै

भरि। अनुसन्धान, प्रमाण कसरी सुरक्षित गरियो भन्नेमा समस्याहरू थिए। त्यहाँ लगभग 1.5 एमएल O.J थियो। सिम्पसनको रगत प्रमाणको शीशीबाट हराइरहेको मानिन्छ। LAPD ले "हराएको रगत" को विचारलाई प्रतिरोध गर्न सकेन किनभने प्रमाणको रूपमा सिम्पसनबाट कति सन्दर्भ रगत लिइयो भन्ने कुनै दस्तावेज थिएन। रगत निकाल्ने व्यक्तिले मात्र 8 एमएल लिएको अनुमान गर्न सक्छ; LAPD द्वारा 6 mL मात्र गणना गर्न सकिन्छ।

समस्या थप्नको लागि, रगतलाई तुरुन्त प्रमाणको रूपमा फिर्ता गरिएको थिएन तर यसलाई हिरासतको श्रृंखलामा प्रवेश गर्नु अघि धेरै घण्टासम्म लगाइएको थियो। 1.5 एमएल रगत कहिले र कसरी गायब भएको हुन सक्छ भन्ने अनुमानको लागि।

एलएपीडी भण्डारण र प्रयोगशालाहरूको सुरक्षालाई पनि छानबिनको दायरामा ल्याइयो जब यो पत्ता लाग्यो कि प्रमाणका केही टुक्राहरू अनधिकृत व्यक्तिहरूले पहुँच गरे र परिवर्तन गरे। । सिम्पसनको ब्रोन्को कम्तिमा दुई पटक अनाधिकृत कर्मचारीहरू द्वारा प्रवेश गरिएको थियो जब कम्पाउन्ड यार्डमा थियो; LAPD सुविधामा हुँदा निकोल सिम्पसनकी आमाको चश्माको लेन्स हराएको थियो।

रोपण प्रमाणको प्रश्न

मात्र होइनत्यहाँ प्रहरी प्रयोगशालामा प्रमाणहरू गलत प्रयोग भएको दाबी धेरै छन् तर त्यहाँ पनि दाबीहरू छन् कि प्रमाणहरू अपराध स्थलमा रोपिएको थियो। प्रहरी विभागसँग सिम्पसनको रगतको सम्बन्धमा उचित सङ्कलन कागजातहरू नभएको कारणले, प्रहरीले सिम्पसनको हराएको रगत महत्वपूर्ण प्रमाण र हत्याको घटनास्थलको महत्वपूर्ण क्षेत्रमा रोपेको तर्क गरिएको थियो।

रक्षा टोलीले भने कि EDTA फेला पर्यो रगतको नमूनामा जुन अपराध स्थलमा संकलन गरिएको थियो। EDTA रगत फिक्सर (anticoagulant) प्रयोगशालाहरूमा प्रयोग गरिन्छ र सङ्कलन गरिएको रगतमा मिसाइन्छ। यदि सिम्पसनको रगतसँग प्रमाणले EDTA को निशान देखाएको छ भने, रक्षाले दाबी गर्यो, तब त्यो रगत प्रयोगशालाबाट आएको हुनुपर्छ, जसको मतलब यो रोपिएको हो।

यद्यपि, EDTA मानव रगतमा प्राकृतिक रूपमा पाइने रसायन पनि हो। र पेन्ट जस्ता रसायनहरू। त्यस समयमा, प्राकृतिक र प्रदूषित EDTA वा रगतमा EDTA को स्तरमा भिन्नताहरू बीचको भिन्नता पत्ता लगाउन परीक्षणहरू सजिलै उपलब्ध थिएनन्। कसै-कसैको विश्वास छ कि सकारात्मक EDTA नतिजाहरू परीक्षणहरू चलाउन प्रयोग गरिएका उपकरणहरूको प्रदूषणको कारणले भएको हुन सक्छ।

चरित्रको प्रश्न

डिटेक्टिभ फुहरम्यानलाई बदनाम गरिएको थियो। जब उनी जातिवादी भएको आरोप लगाइएको थियो र प्रमाण रोपेको आरोप लगाइएको थियो। जब उनले पुलिस रिपोर्टहरू झूटा गरे वा सिम्पसन केसमा प्रमाणहरू रोपेका थिए भनेर सोध्दा, उनले आत्म-अपराधको बिरूद्ध आफ्नो 5 औं संशोधन अधिकारहरू आह्वान गरे।फुहरम्यानलाई महत्वपूर्ण प्रमाणहरू रोपेको, सिम्पसनको रगतले यसलाई दूषित गरेको र पुलिस रेकर्डहरू झूटो बनाउने आरोप लगाइएको थियो। फुहरम्यानको पुस्तकमा, उनले भने कि एक बिन्दुमा उनलाई निकोल ब्राउन र रोन गोल्डम्यानको हत्या गरेको आरोप पनि लगाइएको थियो। यसले अनुसन्धानमा छोएको कुनै पनि कुरालाई छानबिनको दायरामा राख्यो।

फरेन्सिक साइन्स बुझ्न

अभियोग टोलीले पार गर्न असफल भएको एउटा प्रमुख बाधा यस सम्बन्धमा ज्ञान र समझको कमी थियो। फोरेंसिक्स, विशेष गरी डीएनए को अपेक्षाकृत नयाँ विज्ञान। निर्णायकहरूले DNA गवाहीको मूल्यांकन गर्न गाह्रो भएको कुरामा सहमत भए किनभने विशेषज्ञ साक्षीहरूले निर्णायकहरूले बुझ्न सक्ने सर्तहरूमा आफ्ना प्रमाणहरू राख्न सकेनन्।

मुख्य प्रमाण बुझ्न नसक्नेले प्रमाणलाई अनिवार्य रूपमा बेकार बनायो; केही अनुभवी वकिलहरूले पनि वैज्ञानिक प्रमाणहरू बुझ्न नसकिने पाए। यो रिपोर्ट गरिएको छ कि डीएनए प्रमाणहरूले देखाएको छ कि शव नजिकै भेटिएको रगत मध्ये कसैबाट आएको हो तर सिम्पसन 170 मिलियनमा 1 थियो। सिम्पसनको जुत्तामा रगत फेला परेको सम्भावना निकोल ब्राउन बाहेक अरू कसैको हुन सक्ने सम्भावना २१ बिलियन मध्ये १ थियो। अर्को दिन सिम्पसनको घर बाहिर फेला परेको सिम्पसनको ब्रोन्को भित्र भेटिएको रगतको नमूनाहरू सिम्पसन र दुबै पीडितहरूसँग समान रूपमा मेल खाएका थिए। त्यस्ता प्रमाणहरू आजका मापदण्डहरूद्वारा खुला र बन्द मुद्दाको परिणाम हुनुपर्दछ तर पर्याप्त स्पष्ट गरिएको थिएनसमयमा बुझ्नुहोस्।

ओ.जे.को परीक्षणमा के भयो। सिम्पसन जसले उनलाई निर्दोष पार्‍यो?

जुरीको भूमिका मुद्दाको दुवै पक्ष (अभियोजक र प्रतिरक्षा) सुन्नु हो। न्यायाधीशहरूले सर्वसम्मतिले दोषी वा निर्दोष निर्णय गर्नुपर्छ। नतिजा जस्तोसुकै होस्, न्यायाधीशहरूले उनीहरूको निर्णय व्यावहारिक शंकाभन्दा बाहिरको महसुस गर्नुपर्छ। यो यस मामला मा हासिल गर्न विशेष गरी गाह्रो थियो। भित्र जाँदा, जनता पहिले नै सिम्पसनको मनपर्ने क्षमता र एक समर्थक फुटबल खेलाडी र प्रिय सेलिब्रिटीको रूपमा स्टार पावरबाट प्रभावित थिए। त्यो प्रारम्भिक धारणा परिवर्तन गर्न गाह्रो हुन गइरहेको थियो। प्रमाणको प्रशस्तताले पक्कै पनि त्यसो गर्न पर्याप्त भन्दा बढी प्रदान गरेको भए पनि, पुलिसको ढिलो कामले राखेका शंकाहरू झ्यालको लागि पर्याप्त थिए। थप रूपमा, केही न्यायाधीशहरूले स्वीकार गरेका छन् कि यो फैसला 1992 मा रोडनी किङको कुटाइमा सेतो पुलिस अधिकारीहरूको सफाइको बदला थियो।

ओजेको बारेमा थप जानकारी। सिम्पसन केस यहाँ फेला पार्न सकिन्छ।